z przyzwyczajenia

См. также в других словарях:

• przyzwyczajenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przyzwyczaić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przyzwyczajenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przyzwyczajenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} utrwalony nawyk,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odzwyczajać — [wym. od zwyczajać] ndk I, odzwyczajaćam, odzwyczajaćasz, odzwyczajaćają, odzwyczajaćaj, odzwyczajaćał, odzwyczajaćany odzwyczaić [wym. od zwyczaić] dk VIa, odzwyczajaćaję, odzwyczajaćisz, odzwyczajaćaj, odzwyczajaćił, odzwyczajaćajony «powodować …   Słownik języka polskiego

• przyzwyczajenie — n I 1. rzecz. od przyzwyczaić Przyzwyczajenie dziecka do systematycznej pracy jest konieczne. 2. lm D. przyzwyczajenieeń «nawyk, zwyczaj, nałóg» Dobre, złe, brzydkie przyzwyczajenie. Siła przyzwyczajenia. Robić coś z przyzwyczajenia. Nie miał… …   Słownik języka polskiego

• dobrodziej — m I, DB. a, lm M. e, DB. ów (dobrodziejei) 1. przestarz. → dobroczyńca 2. przestarz. dziś żart. «tytuł grzecznościowy» Witam pana dobrodzieja. ◊ Panie dobrodzieju, mości dobrodzieju «zwrot wtrącony, używany przez mówiącego z przyzwyczajenia, jako …   Słownik języka polskiego

• nagiąć — dk Xc, nagiąćgnę, nagiąćgniesz, nagiąćgnij, nagiąćgiął, nagiąćgięła, nagiąćgięli, nagiąćgięty, nagiąćgiąwszy naginać ndk I, nagiąćam, nagiąćasz, nagiąćają, nagiąćaj, nagiąćał, nagiąćany «gnąc pochylić ku czemu; schylić, nachylić, przygiąć, zgiąć» …   Słownik języka polskiego

• nawykać — ndk I, nawykaćam, nawykaćasz, nawykaćają, nawykaćaj, nawykaćał nawyknąć dk Vc, nawykaćnę, nawykaćniesz, nawykaćnij, nawykaćwykł a. nawykaćnął, nawykaćwykła, nawykaćwykli «nabierać jakiegoś przyzwyczajenia, nawyku; przyzwyczajać się, wdrażać się… …   Słownik języka polskiego

• nawykowy — «wielokrotnie powtarzany lub powtarzający się, będący wynikiem nawyku, przyzwyczajenia» Nawykowe ruchy kierowcy. ∆ med. Ronienie nawykowe «stała niemożność donoszenia płodu» …   Słownik języka polskiego

• nieobycie — n I, blm 1. «niewyrobienie towarzyskie» Nieobycie utrudniało mu kontakty z ludźmi. 2. «brak przyzwyczajenia do czegoś, nieoswojenie się z czymś» Nieobycie z techniką, z nowoczesnością …   Słownik języka polskiego

• oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… …   Słownik języka polskiego

• pantoflarski — 1. «odnoszący się do pantofli, związany z wyrobem miękkich, domowych pantofli» Pracownia pantoflarska. Surowce pantoflarskie. Warsztat pantoflarski. 2. «odnoszący się do pantoflarza, taki jak u pantoflarza męża ulegającego żonie» Pantoflarski… …   Słownik języka polskiego

• pański — pańskiscy 1. «należący do mężczyzny, właściwy mężczyźnie, do którego się zwracamy używając formy pan» Pański list był bardzo miły. Pańska sytuacja jest trudna. Jak się czuje pańska żona? Czy to pańska książka? 2. przestarz. «odnoszący się do pana …   Słownik języka polskiego